ماوراء الطبیعه یعنی آنچه در ورای طبیعت است؛ که مراد از طبیعت، عالم مادّه و منظور از ماورای آن، عوالم غیر مادّی (عالم مجرّدات) است. ماوراء الطبیعه را در متون اسلامی عالم غیب گفته اند. عالم غیب نیز همان عالمی است که از نگاه حسی ما پوشیده است. که می توانیم با عقل، نشانه هایی از آن بیابیم و با استفاده از وحی، جزئیات آن را به دست آوریم.
اما یک کاربرد غلط نیز برای لفظ "ماوراء الطبیعه" به وجود آمده است که آن را معادل "مابعدالطبیعه" گرفته اند. توضیح این اشتباه از بیان شهید مطهری این گونه است:
« در تاریخ فلسفه از مؤلّفات ارسطو اینطور یاد مى ‏شود که وى در جمیع علوم آن زمان (قرن چهارم قبل از میلاد) به استثناى ریاضیات، کتاب تألیف کرده و مجموعه تألیفات وى دائرة المعارفى را تشکیل مى داده ...  و چون فلسفه اولى به حسب ترتیب تألیفى بعد از طبیعیات ذکر شده بود و از طرف مؤلف نام و عنوان خاصى به آن داده نشده بود بعدها متافیزیک (ما بعد الطبیعه) نامیده شد، یعنى قسمت بعد از طبیعیات، و کم کم به مرور زمان به واسطه غلط مترجمین، کلمه «متافیزیک» به معناى ماوراء الطبیعه و علم مجردات تفسیر شد ... هر چند این غلط ابتدا یک غلط لفظى به نظر مى‏رسد لکن این غلط لفظى منشأ غلطهاى معنوى بسیارى شده است.»

یعنی نباید ماوراء الطبیعه (عالم غیب) را مرادف مابعدالطبیعه اخذ کنیم. چون بحث مابعدالطبیعه، به بحث فلسفی گفته می شود و بحث فلسفی منحصر در غیب و مجردات نیست. به عنوان نمونه یکی از مباحث اصلی فلسفه، بحث از علت و معلول است که این بحث عالم ماده را نیز شامل می شود.